Kracht van Ambacht

D’rop of d’ronder

Drop volgens velen een oud Hollands snoepgoed. In ieder geval een veelvuldig genuttigd snoepje in landen als het onze, Duitsland en Scandinavië.

Droppige smaken kunnen worden gecreëerd door verschillende natuurlijke producten.
Anijszaad, venkelzaad, zoethout u weet wel dat stokje waar je je tanden op breekt, eucalyptus, salmiak, laurier. Allemaal zaken die je doen watertanden als je van drop houdt.

Het dropje zelf is in de loop der tijd wel iets veranderd. En u weet niet alle verandering is een verbetering, want omwille van kosten is een van de betere bestanddelen uit drop, de Arabische gom, vaak vervangen door zetmeel. Zetmeel is een verborgen soort suiker. Van zetmeel mogen we, juist daarom, gerust wat minder binnen krijgen.

Zetmeel met proteïne wordt, door de moderne wetenschap, als combinatie zelfs afgewezen. We moeten meer groenten en fruit nuttigen om onze gezondheid of in ieder geval ons wel bevinden een beetje op peil te kunnen houden.

De maaltijden zouden er dus eigenlijk anders uit moeten zien. Vette vis, een mooi stuk kip, weinig rood vlees, paddenstoelen en vooral koolhydraten die onze hormonen niet te hard aan het werk zetten zodat we na een half uurtje weer trek krijgen. Havermout zorgt voor een langdurig verzadigd gevoel. Maar zeg nu zelf aan havermout zit wel een licht muf luchtje.

Jeugdtrauma’s

Voor mij is dat al voldoende om havermout niet onder mijn neus te plaatsen, hoe gezond ook.
Alleen ……… heb ik een seminar mogen volgen van dr Kris Verburgh. U kent hem misschien van zijn boek ‘de Voedselzandloper’. De boodschap die deze jongeman brengt zet je aan het denken, ondanks de jeugdtrauma’s omtrent havermoutpap die snel werd weggewerkt met een (u raadt het al) dropje.

Alle gekheid op een stokje, de havermout koeken of eigenlijk onze krachtvoer koeken zijn goed te eten. En je kunt er een volle ochtend zeker op teren. Geen toegevoegde suikers, geen vetten, geen kleur – geur of smaakstoffen, geen eieren of lactose. Havermout, noten, gedroogd ongezwaveld fruit, zaden en vers fruit.

Wilt u toch iets droppigs, probeer dan het volgende recept eens uit:

– 8 stoofpeertjes
– 1 flesje Canei of andere zoete wijn.
– 2 zoethout stokjes (voor een volle smaak, geef een paar klappen op de stokjes)
– 3 manderijnen, het sap maar gebruik ook de schil zonder het witte velletje.
– 1 vanillestokje
– 1 laurierblaadje,
– Theelepel venkelzaad (even kneuzen)
– 75 gram rozijnen
– 4 kletskoppen

Schil de peertjes. Haal het klokhuis eruit vanuit de onderkant. Laat ondertussen de rest van de ingrediënten, behalve de kletskoppen, aan de kook komen. Gaar hierin de peertjes op een laag vuurtje en laat ze afkoelen. Verwijder het laurierblad, vanillestokje, zoethout en venkelzaad. Verkruimel de kletskoppen over de peertjes heen.

Lekker met kruidig ijs, waarin bv speculaas kruiden of 5 spice is verwerkt.

Gerdien Bosch
de Kracht van Ambacht

Biologisch heel logisch.

Lang geleden, begin 80 er jaren was er veel angst rondom de opkomende kernwapenwedloop van 2 grootmachten, maar ook rond het feit dat er steeds meer kernreactoren kwamen. In Amsterdam is er een gigantische manifestatie geweest. Ik weet nog dat er een enorme hoeveelheid bussen onderweg waren en uiteraard 40 tot 50 keer zoveel mensen.

Normaliter loop ik in dit soort evenementen niet voorop, maar de politiek had het hard nodig dat burgers van zich lieten horen. En actie harde actie (beste Paul van Vliet) eerder noodzakelijk was dan gewoon gewenst.

Angst is van alle tijden, niet alleen van nu in het tijdperk waar IS en Oekraïne de kranten vullen. Zeker als er jonge kinderen een familie maken van 2 geliefden is angst zo gek nog niet. Ook al blijft angst een hele slechte raadgever.

Geitenwollen sokken verhaal

Bij ons in het gezin liep er ook een wurm. Hij is inmiddels een vent van 37 jaar met zijn eigen angst(en) over het welzijn van zijn dochter en de wereld waarin zij opgroeit.
Er was meer gaande in die tijd. Het was een tijd dat biologisch echt nog een geitenwollen sokken verhaal was.

Een leuke Engelse komedie (the Good Life) uit die tijd verhaalde over een stel dat de achtertuin gebruikte om zichzelf volledig te kunnen bedruipen. Kippen op stok, geit aan een touwtje, groente en fruit van eigen grond. Het leven moest anders en een alternatieve leefstijl werd gecreëerd. Dit tot ongenoegen van de buren, die het complete onzin vonden.

Ergens sprak me dit leven erg aan. Ik heb het dan niet over de buurvrouw die de man van het geitenwollen stel eeuwig op zijn tekortkomingen betrapte.

Alleen het imago van geitenwollen sok zag ik niet zo zitten. Dus ik liet het maar voor wat het was. Al fietste ik heel wat af naar kleine winkeltjes gelegen naast boerderijen die bovenmatig zelfvoorzienend waren. Ik werd ‘gepakt’ door mensen die met veel liefde vertelden over hoe zij zelf de kaas maakten, of hoe ze van zaadje naar plantje dagelijks de andijvie liefdevol in de gaten hielden.

De liefde voor een methode, die eigenlijk heel normaal is, groeide. Ik verdiepte me in de vraag waarom de methode blijkbaar niet goed genoeg was. En waarom mensen die de dienst uitmaken en grof geld verdienen aan het uitmelken van agrariërs de biologische methode zo onbereikbaar voor ons als consument maakten. Ik vroeg me af, waarom biologisch zo slecht verkrijgbaar was.

Want wat is er logischer dan biologisch. Wij consumenten werden (en worden) gestimuleerd meer en meer te consumeren, tot het punt dat we als mens geprogrammeerd zijn steeds meer te wensen. Nieuw speelgoed, nieuwe auto, nieuw gezicht.

Dorpse tante met stadse fratsen.

Zo zie je maar, ik ben een dorpse tante met stadse fratsen. Wat hier in onze mooie omgeving tot nu toe wel voorradig was via de moestuin in de achtertuin, van jezelf of je gepensioneerde oom, dat is in de stad of de voorsteden niet zo gebruikelijk. Al zijn er altijd uitzonderingen op de regel.

Biologisch staat voor velen onder u gelijk aan duur. Een schoenmaker vertelde eens aan een klant, het is niet duur mevrouw maar veel geld. Hij doelde op het feit dat hij hard werkte voor zijn centjes net als de meesten onder ons. En dat de meesten onder ons gewoon een goed inkomen wensen, naar gelang onze ambitie of onze mogelijkheden.

Een dier dat biologisch opgroeit kost de boer meer tijd en aandacht, vaak moet hij zijn veestapel halveren om aan deze eisen te voldoen. U proeft dat, het kan niet missen.

U merkt ook de liefde en aandacht die het dier ontvangt tijdens zijn leven, en zelfs na transport richting de slacht. En u merkt hoe zorgvuldig wij omgaan met het vlees, door het te vacumeren en de houdbaarheid iets te verlengen waardoor wij nauwelijks verlies hebben. Gewoon omdat een dier dat zijn leven geeft, het verdient ook volledig te worden genuttigd.

15 % korting op vleespakketten

Om allemaal voordeel te hebben aan een goed stuk vlees bieden wij vleespakketten aan.
U krijgt 15% korting op een samengesteld pakket, omdat wij weten waar we aan toe zijn met de inkoop en u kunt eens kennis maken met net even anders beter vlees.

Gerdien Bosch
De Kracht van Ambacht.